PORADY DLA RODZICÓW JAK ROZPOZNAĆ DZIECKO ZAGROŻONE NIEDOSTOSOWANIEM SPOŁECZNYM
„DROGI RODZICU!
Starasz się wychowywać dziecko najlepiej jak potrafisz, a mimo to syn/córka sprawia coraz częściej kłopoty wychowawcze w domu lub/i w szkole. Może sądzisz, że jesteś jedynym rodzicem z takimi problemami, może nie wierzysz, że potrafisz pomóc swojemu dziecku w lepszym funkcjonowaniu-ale to prawda.
„DZIECKIEM TRUDNYM” nazywamy dziecko które: ma kłopoty z przystosowaniem się do wymagań rodziców, nauczycieli i opiekunów.
Dziecko zagrożone niedostosowaniem społecznym lub niedostosowane społecznie.
Ogólna charakterystyka:
- Obniżone poczucie własnej wartości,
- Niechęć do wystąpień na forum grupy, niepewność,
- Problemy z nauką, pamięcią i koncentracją na lekcji,
- Często są samodzielne, dobrze zorganizowane, sprytne „potrafią walczyć o swoje”
- Przejawiają małą wytrwałość i cierpliwość w realizacji zadań, nie kończą ich, zapominają,
- Bywają buntownicze, charakteryzuje je opór wobec nakazów,
- Zdarza się, że dzieci są zdemoralizowane np. w zakresie języka (używają wulgaryzmów), spożywania alkoholu i innych używek (papierosy, narkotyki, dopalacze), wulgarnego stroju, gestów, przywłaszczania cudzych rzeczy
- Konflikty najczęściej rozwiązują stosując przemoc fizyczną, psychgi8czną, są impulsywne, skłonne do bójek, niszczenia cudzych rzeczy
- Trudno zdobyć ich zaufanie, ale potrafią odwzajemnić okazaną im sympatię, zrozumienie, pomoc.
Jeśli więc niepokoją Cię u dziecka zachowania typu:
- Nadpobudliwość albo zahamowanie w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami
- Częste wybuchy złości, lęku, płaczu,
- Trudne kontakty z rówieśnikami-unikanie kolegów albo nadmierne uleganie i podporządkowywanie się ich wpływom,
- Agresję słowną, fizyczną albo autoagresję (samookaleczanie się)
- Skłonność do dokuczania innym, prowokowania kłótni, do kłamstwa
- Wyraźna niechęć do szkolnych obowiązków i jawny bunt wobec obowiązujących zasad, np. unikanie odrabiania zadań, wagary, próby palenia papierosów, spożywania napojów alkoholowych, przypadki zniszczenia lub kradzieży cudzej własności,
- Brak motywacji do wysiłku, wiary w siebie, niskie poczucie własnej wartości-wiedz, że może być ono zagrożone niedostosowaniem społecznym i potrzebuje naprawdę szybkiej pomocy.
Jak postępować z dzieckiem niedostosowanym społecznie?
- Poznaj dziecko, jego mocne i słabe strony,
- Zauważ dziecko, potraktuj indywidualnie, okaż zainteresowanie i szacunek,
- Powoli buduj relację z dzieckiem, musisz zapracować na jego zaufanie,
- W sytuacjach trudnych okaż spokój i opanowanie, problem rozwiązuj kulturalnie, mądrze i sprawiedliwie,
- Bądź konsekwentny, stabilny emocjonalnie
- Zawieraj umowy, pertraktuj
- Bądź dyskretny i delikatny, nie zawiedź zaufania dziecka
- Chwal, nagradzaj nawet za niewielkie postępy,
- Resocjalizuj przez sport, ucz zdrowej rywalizacji
- Pomóż dziecku zbudować właściwe relacje z rówieśnikami
- Bądź w stałym kontakcie ze szkołą, wychowawcą,
- Kochaj swoje dziecko
RODZICU:
- Porozmawiaj o swych spostrzeżeniach i niepokojach z wychowawcą lub pedagogiem szkolnym, oni pomogą rozpoznać, co się dzieje z dzieckiem, jakie są przyczyny jego trudnych zachowań, doradzą jakiej potrzebuje pomocy i kto może jej udzielić dziecku w szkole i Tobie również
- Pamiętaj, że syn/córka łatwiej pokona trudności i zmieni swoje zachowanie na lepsze jeśli znajdzie wsparcie i życzliwość w najbliższym otoczeniu- w domu i szkole
- Skuteczność naszych wspólnych oddziaływań będzie większa, gdy zechcesz także skorzystać z porady specjalistów w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz psychologa pełniącego dyżury w naszej szkole. „
Dziecko alienujące się (zalecenia)
Rodzicu:
- Zachęcaj do kontaktów z rówieśnikami
- Bierz udział z dzieckiem w piknikach i szkolnych imprezach, dajesz w ten sposób przykład, że społeczność szkolna jest bezpieczna dla dziecka
- Jeśli Twoje dziecko popadło w jakiś konflikt z rówieśnikami zachowaj spokój postaraj się z dzieckiem porozmawiać o zajściu
W rozmowie z dzieckiem o konflikcie unikaj domniemywania złej woli ze strony rówieśników. Każdy był kiedyś w sytuacji, gdy zachował się źle wobec kogoś innego. Obniż w dziecku poczucie zagrożenia.
Dziecko wyalienowane:
Jak wyżej oraz zapewnij dziecku inne grupy rówieśnicze, aby mogło nawiązywać prawidłowe relacje, przyjaźnie.
Rodzicu ucz swoje dziecko jak ma sobie radzić z porażką- wspieraj swoje dziecko w przeżywaniu niepowodzenia stwarzaj bezpieczne sytuacje, czyli takie, w których dziecko może się zmierzyć z porażką na bezpiecznym gruncie- dobrze sprawdzają się gry planszowe, zabawy w mocowanie, przepychanki, ściganki, kiedy dziecko wygrywa a raz przegrywa. Owszem, możemy wtedy usłyszeć „to nie fair ja zawsze przegrywam” , ale możemy też przywołać przykład sprzed kilku minut, że w poprzedniej zabawie to tata/mama/brat/siostra był/a drugi/a. To pomaga dzieciom przełamywać fałszywe przeświadczenie o ciągłych porażkach.
Rodzicu rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Warto jak najczęściej, może co wieczór, rozmawiać z dzieckiem o jego „ sukcesach” wzmacniając w ten sposób jego samoocenę mówiąc ile razy już potrafi to zrobić, nad czym chciałby jeszcze popracować.
Każde dziecko musi być uczone ponoszenia konsekwencji swoich zachowań . Dziecko musi wiedzieć, że złe zachowanie nie jest społecznie aprobowane.
Pozwól dziecku zmierzyć się z konsekwencjami jego zachowania. Jeśli dziecko zrobiło coś CELOWO, np. zepsuło ulubioną zabawkę, nie biegnij do sklepu po nową, tylko pozwól dziecku zmierzyć się z jego stratą. Kiedy uderzy brata lub siostrę/ koleżankę lub kolegę przekona się , że ta osoba nie chce później z nim się bawić. Dziecko przy pomocy naturalnych konsekwencji uczy się co można robić, a czego nie wolno. Wymyśl dziecku konstruktywne kary, np. podlewanie kwiatków w całym domu.
Konsekwencje naturalne wynikają z zachowania dziecka:
1.Naprawienie szkód → np. posprzątanie po sobie, dziecko pokrzywdzone zostanie przeproszone przed grupą.
2.Wyłączenie z sytuacji → np. wykluczenie na pewnie czas zabawy, niesłuchanie jego odpowiedzi.
3. Odroczenie możliwości otrzymania pochwały → wtedy, gdy zadanie jest dokończone, odwiedziny kolegi dopiero po odrobieniu lekcji .
Magdalena Kasica
