Po słynnej „Akcji pod Arsenałem” czyli próbie odbicia z rąk gestapo Janka Bytnara  (26 marca 1943 roku) oraz  akcji pod Sieczychami, w której  zginął Tadeusz Zawadzki „Zośka”  (21 sierpnia 1943) 24 sierpnia 1943 roku, odbyła się w Warszawie odprawa, na której zapadła decyzja przekształcenia Grup Szturmowych w wojskowy batalion . W miejsce hufców i drużyn powstały kompanie i plutony. Przyjęły one imiona poległych towarzyszy broni.

Pomysł Andrzeja Romockiego, ps. Morro, aby batalion nazwać „Zośką” została od natychmiastowo zaakceptowana. Dowódcą rzeczonego batalionu został hm. por. Ryszard Białous, ps. Jerzy, dowódca dywersyjno-propagandowego Zespołu Jerzy.

Śmierć „Zośki” zamknęła jeden i otworzyła drugi rozdział historii warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów.

10 dni po starciu w Sieczychach, 1 IX 1943 do życia powołany został batalion, któremu na cześć Tadeusza Zawadzkiego, nadano nazwę : „Baon SS ZOŚKA” (Batalion Szarych Szeregów „Zośka”)

Jako miejsce koncentracji Batalionu „Zośka” w momencie wybuchu powstania wyznaczona została fabryka „Telefunken” na Woli . Około godz. 16 zaczęły przybywać na teren fabryki pierwsze plutony i sekcje Batalionu „Zośka”. Na terenie fabryki powinno stawić się 2300 żołnierzy, w wyniku rozmaitych trudności na miejsce dotarło ich tylko 900.

Szlak bojowy batalionu wiódł przez Wolę (1-11 sierpnia) na Stare Miasto (11-31 sierpnia) stąd do Śródmieścia oraz na Czerniaków i Powiśle (3-23 września).

Batalion „Zośka” stracił w czasie powstania 350 poległych i zaginionych , czyli 80% swojego stanu, w tym wszystkich dowódców kompanii i prawie wszystkich dowódców plutonów i drużyn.

 

Na harcerskie Grupy Szturmowe szybko zwróciła uwagę Komenda Główna Armii Krajowej (KG AK). Młodzi wyszkoleni i zdyscyplinowani chłopcy stanowili wielką wartość w pracy konspiracyjnej. Pod koniec 1942 r. Grupy Szturmowe pozostając w Szarych Szeregach  otrzymały „opiekę” ze strony AK i wojskowy kryptonim Zespół „Jerzy”
(w niektórych opracowaniach Oddział „Jerzy”). „Jerzy” był pseudonimem Ryszarda Białousa, instruktora harcerskiego, porucznika AK, współtwórcy Grup Szturmowych.

Grupy Szturmowe, czyli Zespół „Jerzy” podlegały po linii wojskowej majorowi Kiperskiemu (ps. „Dyrektor”), członkowi Kierownictwa Dywersji w KG AK. On też wyznaczył bezpośrednio wojskowego dowódcę Zespołu „Jerzy”, którym został Ryszard Białous. Odtąd szkoleniem wojskowym harcerzy zajęła się w sposób fachowy KG AK.

Szkolenie to prowadzono w ramach tajnej podchorążówki, tzw. Agricoli. Nadal jednak Grupy Szturmowe były jednostką harcerską, podlegały Kwaterze Głównej Szarych Szeregów i miały swojego harcerskiego dowódcę – Tadeusza Zawadzkiego,
ps. „Zośka”. Ta podwójna przynależność organizacyjna była powodem wielu nieporozumień, konfliktów i problemów. Bardzo trudno było utrzymać harcerski charakter Grup Szturmowych, pielęgnować harcerskie tradycje, kodeks postępowania
i sposoby pracy. Młodych ludzi znacznie bardziej pociągało wojsko, akcje, ryzyko
i związane z tym emocje. Chętniej walczyli, niż uczyli się i pracowali nad sobą. Niezwykłej cierpliwości i talentu wymagała praca nad pogodzeniem elementów wojskowych
i harcerskich w działalności Grup Szturmowych w czasie okupacji. Udało się to dzięki zgodnej współpracy „Jerzego” i „Zośki”, a przede wszystkim dzięki wielkiemu osobistemu autorytetowi, jakim cieszył się Tadeusz Zawadzki.